رزونانس مغناطیسی هسته ای (NMR) یک طیف سنجی خاص هسته ای (هسته ای) است که کاربردهای گسترده ای در سراسر علوم فیزیکی، شیمی و صنعت دارد. NMR از یک آهنربای بزرگ (مغناطیسی) برای بررسی ویژگی‌های اسپین ذاتی هسته‌های اتمی استفاده می‌کند. مانند همه طیف‌سنجی‌ها، NMR از یک جزء تشعشعات الکترومغناطیسی (امواج فرکانس رادیویی) برای ارتقای انتقال بین سطوح انرژی هسته‌ای (رزونانس) استفاده می‌کند.

امروزه NMR به یک فناوری تحلیلی پیچیده و قدرتمند تبدیل شده است که کاربردهای متنوعی در بسیاری از رشته های تحقیقات علمی، پزشکی و صنایع مختلف پیدا کرده است. طیف‌سنجی NMR مدرن بر کاربرد در سیستم‌های بیومولکولی تاکید دارد و نقش مهمی در زیست‌شناسی ساختاری ایفا می‌کند. با پیشرفت در روش‌شناسی و ابزار دقیق در دو دهه گذشته، NMR به یکی از قدرتمندترین و همه‌کاره‌ترین تکنیک‌های طیف‌سنجی برای آنالیز بیوماکرومولکول‌ها تبدیل شده است.

آهنربای NMR بدون شک مهمترین بخش طیف سنج NMR است. آهنربای NMR یکی از گران ترین اجزای سیستم طیف سنج رزونانس مغناطیسی هسته ای است. فناوری آهنربای NMR از زمان توسعه NMR به طور قابل توجهی تکامل یافته است. آهنرباهای اولیه NMR هسته آهنی دائمی یا الکترومغناطیس هایی بودند که میدان های مغناطیسی کمتر از 1.5 T تولید می کردند. امروزه اکثر آهنرباهای NMR از نوع ابررسانا هستند.