کشف MRI

اساس فیزیکی تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) پدیده رزونانس مغناطیسی هسته ای (NMR) است. به منظور جلوگیری از ایجاد کلمه "هسته ای" در ترس مردم و از بین بردن خطر تابش هسته ای در بازرسی های NMR ، جامعه دانشگاهی کنونی رزونانس مغناطیسی هسته ای را به رزونانس مغناطیسی (MR) تغییر داده است. پدیده MR توسط بلوک از دانشگاه استنفورد و پرسل از دانشگاه هاروارد در سال 1946 کشف شد و این دو در سال 1952 جایزه نوبل فیزیک را دریافت کردند. در سال 1967 ، جاسپر جکسون برای اولین بار سیگنال های MR از بافت های زنده در حیوانات را دریافت کرد. در سال 1971 ، دامیان از دانشگاه ایالتی نیویورک در ایالات متحده پیشنهاد کرد که می توان از پدیده رزونانس مغناطیسی برای تشخیص سرطان استفاده کرد. در سال 1973 ، لاوتربور از میدان های مغناطیسی گرادیان برای حل مشکل موقعیت مکانی سیگنال های MR استفاده کرد و اولین تصویر MR دو بعدی از یک مدل آب را به دست آورد ، که پایه و اساس کاربرد MRI در زمینه پزشکی را ایجاد کرد. اولین تصویر رزونانس مغناطیسی از بدن انسان در سال 1978 متولد شد.

در سال 1980 ، اسکنر MRI برای تشخیص بیماریها با موفقیت توسعه یافت و کاربرد بالینی آن آغاز شد. انجمن بین المللی طنین مغناطیسی به طور رسمی در سال 1982 تأسیس شد و سرعت استفاده از این فناوری جدید را در واحدهای تشخیص پزشکی و تحقیقات علمی سرعت بخشید. در سال 2003 ، لاوتربو و منسفیلد به طور مشترک جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را به رسمیت شناختند از اکتشافات اصلی خود در تحقیقات تصویربرداری رزونانس مغناطیسی.